Marion Somers (64) is poetsvrouw en ras optimist. Ooit werkte ze bij V&D maar verbitterd over de sluiting is ze alleszins. Integendeel, ze staat volop in het leven.
“Ik probeer iemand een andere kant te laten zien van het verhaal. Loslaten is belangrijk.”
Wat is je favoriete sprookje of verhaal en waarom? Ik ben niet groot gebracht met sprookjes. Ik was de jongste van 9 dus mijn moeder had ook niet veel tijd om veel voor te lezen en te vertellen. Maar ik las zelf wel veel boeken, via de bieb, vooral van Engelse schrijvers. Waargebeurde verhalen. Ik herinner me nog een verhaal over een vrouw met een gebroken huwelijk. Ze had kinderen met haar man, die wisten niet of ze voor hun vader of moeder moesten kiezen; dat gevoel hadden ze. Die moeder heeft toen iets ontwikkeld waardoor de band met haar ex-man verbeterde. Toen werden de kinderen ook weer gelukkig. De vertelwijze was heel vloeiend, alles pakte heel mooi in elkaar. Alles kwam uiteindelijk weer goed maar op een hele natuurlijke, eenvoudige en logische manier. Door de samenloop van omstandigheden was het geluk er weer. Het is meer dan 40 jaar geleden dat ik dat boek heb gelezen maar het verhaal is me altijd bij gebleven. Vooral de eenvoud ervan, ik hou niet van dat hoogdravende.
Dromer of realist? Dromer. In gesprekken met mijn familie antwoord ik ook vaak niet meteen. Als jongste van 9 hield ik vaak mijn mond, ik had 8 vaders en moeders. Maar daardoor geven anderen dus vaak antwoord vóór mij. Mijn nicht vroeg me laatst, ‘waarom ik dat toe liet’. We waren samen aan het wandelen en lachen en ze zei, ‘je moet je de woorden eigenlijk niet meer uit de mond laten nemen door een ander.’ Mij maakt dat niet zoveel uit, ook niet dat ik vooral veel luister in die gesprekken. Door te luisteren kom je vaak veel verder. Je ziet wanneer iemand iets niet begrepen heeft. (red. Dan kun je ook goed observeren). Vaak wordt iets op een ‘kwaaie’ manier gezegd, ik probeer dat dan ‘om te draaien’. Ik probeer iemand anders naar de dingen te laten kijken, een andere kant te laten zien van het verhaal, zodat het boze gevoel wat kan zakken. Loslaten is belangrijk. Dat zeg ik ook vaak: ‘Laat het toch los’. Het is heel belangrijk om het leuk te hebben! Op het moment ben ik een schilderscursus aan het volgen. Dat had ik veel eerder moeten doen. Vroeger was dat niet, een meisje moest naar de huishoudschool en niet naar de kunstacademie. Maar ik heb er zoveel plezier in, had ik het maar eerder gedaan! Ik kan iedereen aanraden wat te ondernemen wat je écht leuk vindt! Iets te doen wat helemaal voor jezelf is!
Met welk sprookjespersonage zou jij eens een boom willen opzetten en waarover?
Harry Potter. Ik zou eens willen weten wat hij met zijn gevoelens doet als hij dingen tegen komt die hij eng vindt. Of die spannend zijn. Er gebeuren natuurlijk ongelofelijke dingen in de verhalen van Harrie Potter, dingen die fantastisch zijn en dingen waar je van (terug) schrikt. In de film gaan ze er gemakkelijk mee om, dat is het natuurlijk niet. Hoe kan Harrie zo gemakkelijk meegaan in die gebeurtenissen? Wat is zijn geheim? Het grappige is, ik heb lang geleden een e-reader gekocht maar ik wist niet hoe die werkte. Een collega heeft me toen geholpen, hij heeft 3.000 boeken voor me erop gezet! Omdat ik niet wist hoe ik ‘vooruit moest bladeren’ als ik een boek niet leuk vond, ben ik ze gewoon vanaf het begin gaan lezen. Vanaf boek één, dat waren de kinderboeken. Die zijn super leuk! Maar of het nou kinderboeken of volwassen boeken zijn, ik ben altijd op zoek naar de boodschap. Wat wil dat verhaal of die film me nou vertellen? Dat zou soms wel eens mogen veranderen. Wat mij opvalt is dat ook moderne (sprookjes)verhalen nog steeds over prinsen en prinsessen gaan. En dat ze pas gelukkig worden als ze rijk zijn en in een paleis wonen. Waarom worden er geen sprookjes geschreven over iemand die arm is, arm blijft en toch gelukkig is? Het echte geluk zit voor mij niet in de dingen, maar in jezelf. Geluk zit van binnen.
Als je kon toveren, welk probleem zou je uit de wereld helpen? Taal. Dan zou ik ervoor zorgen dat iedereen hetzelfde sprak. Kunnen daar geen misverstanden over ontstaan. Het zou toch geweldig zijn als je zomaar met een oud Chinees vrouwtje kon praten. En dat we op de lagere school opgroeien met gebarentaal. Je kunt dan met veel meer mensen spreken en van gedachten wisselen. Wanneer komt de Grote Boze Wolf in jou naar boven?
Als iemand tegen me zegt, ‘Marion’, dat móet je’. Dan begint bij mij van binnen iets te koken. Van het moeten ben ik af: ik moet helemaal niets. Ik hou ook niet van mensen die vinden dat ze iets voor me op moeten lossen. Ik ben bereid om iemands verhaal aan te horen maar of ik erin mee ga, dat is aan mij. Welk moment in je leven was magisch? Meerdere. Gelovig ben ik niet, wel zo opgevoed overigens, maar ik ben eens heel erg boos geweest op iemand. Echt heel erg, en terecht vond ik. Tegelijk voelde ik me ook radeloos. Uiteindelijk heb ik toch ‘De Grote Macht van Boven’ aangeroepen en gezegd, ‘Als er iets of iemand is, help me alsjeblieft!’. En ‘s avonds was ik geholpen! Die avond heb ik zo zitten huilen op de bank, van geluk. Wat is jouw sprookje voor deze wereld?
Alle voordeuren eruit en weer allemaal naar buiten! Misschien zoals de lammetjes die van die gekke sprongen maken van blijdschap en lekker met hun hele familie door de wei lopen. Lekker spontaan en weer meer contact elkaar. Tegenwoordig is alles op afspraak! Verschrikkelijk. Uiteindelijk gaat het er toch om hoe we in het leven staan, ook tegenover anderen. En dat we met zijn allen een beetje plezier hebben in het leven. Iedereen in zijn waarde laten. Het gevoel geven dat ze welkom zijn. Dat zou ik de wereld gunnen.
Comments