Eerlijk gezegd weet ik niet meer precies waar ik Marcel Lindic van ken. Maakt het uit? Ik vind van niet. Wat telt is dat wij, al zij het summier en digitaal, nog deel uitmaken van elkaars be-leefwereld. Ik ben verrukt dat we raakvlakken en passies delen – zoals onze liefde voor sprookjes, ons realisme in dromen en ons geloof in het schatschrijven. Marcel deelt en daagt uit, rijkelijk en persoonlijk. Door zijn pleidooi voor een vrouw waarmee ook jij zou moeten kennismaken, ben ik enorm geraakt. En zijn sprookje, dat lijkt ver weg… En toch kun je er vandaag mee beginnen: ontwaken.
Wat is je favoriete sprookje en waarom?
"Geen eenvoudige vraag. Als kind verslond ik een tijdlang alle sprookjesboeken die er maar te vinden waren. In die tijd waardeerde ik sprookjes met een duidelijke moraal het meest. Tegenwoordig gaat mijn voorkeur uit naar verhalen die nog iets te raden overlaten, zoals Chinese sprookjes en de vertellingen van Duizend-en-een-nacht."
Dromer of realist?
"Een dromer, daar ontkom ik haast niet aan. Want ik ben van mening dat realisten eerder een bedreiging vormen voor de wereld dan dat zij er iets aan toevoegen. Dromen is cruciaal. Een slordige tweehonderd jaar geleden schreef Goethe – zijn woorden zocht ik even op: “Dream no small dreams for they have no power to move the hearts of men.” Wat een schoonheid van een gebod. Droom groot! Het is even wennen, moet ik toegeven, voor iemand die bescheidenheid met de paplepel kreeg ingegoten. ‘Wie voor een dubbeltje geboren is, wordt nooit een kwartje’. Onzin. We zijn machtige creators, geen willoze slachtoffers. Elk moment opnieuw scheppen we onze eigen werkelijkheid. Interessant… Ik sluit me aan bij Goethe. Ontvang die goddelijke vonk van inspiratie en laat duizenden harten bloeien. Durf je grootsheid te erkennen en omarmen. Laat je licht stralen!"
“ Er zijn geen problemen! Dit roep ik nu heel hard in gedachten. Denken in problemen ís het probleem.”
Met welk sprookjespersonage zou je graag een boom opzetten en waar zou je het over hebben?
"Met Sheherezade, vertelster van de verhalen uit Duizend-en-een-nacht, zou ik willen praten over alle facetten van de liefde. Ik zou haar vragen om mij voor het slapengaan voor te lezen uit haar bundel. Zoals ze ook de bedrogen koning Sjahriaar iedere nacht een nieuw verhaal vertelde, telkens zonder einde."
Als je kon toveren, welk probleem zou je direct uit de wereld helpen? "Er zijn geen problemen! Dit roep ik nu heel hard in gedachten. Denken in problemen ís het probleem. Geef maar een voorbeeld. Klimaat, honger… Ja ja, ik heb makkelijk praten. Een dak boven mijn hoofd en iedere dag met een gevuld buikje naar bed. … Heb ik recht van spreken? Nog steeds. Zijn er dan geen ellendige situaties op deze aardkloot? Jawel. Ik zoek het graag niet al te ver van huis. De vluchtelingen. En dan speciaal de vluchtelingen op de Griekse eilanden. Een vriendin van me heeft zich hun lot aangetrokken. Ho! Wacht… Allereerst bestaat er niet zoiets als een ‘vluchtelingenprobleem’. Er is alleen een tekort aan menselijkheid. Een bedroevend gebrek aan begrip en compassie. Een schrikbarend onvermogen om onze allergrootste vergissing in te zien: het redeneren vanuit ‘wij’ en ‘zij’.
“Vandaag zijn zij op de vlucht, morgen kun jij dat zijn”, zegt Yasmin Verschure. We gebruiken de term ‘gelukszoekers’ denigrerend. Waarom heeft niet ieder mens recht op geluk en een beter leven? Waarom plaatsen we hekken rond verworven bezittingen en trekken we grenzen om stukjes aarde die we ‘ons land’ noemen? Nog een citaat: “Als je het beter hebt dan anderen, bouw je geen hoger hek, maar een langere tafel”. Yasmin schreef het boek Volk van mijn VOLK. Aan de hand van 29 verhalen, anekdotes en ontmoetingen toont zij ons het gezicht achter de vluchteling. Een boek met een belofte. “Alle grenzen zullen opengaan op het moment dat wij onze harten openen en onze innerlijke grenzen afbreken…”
Waarom ik het aandurf om deze vrouw zo ongegeneerd te promoten? Yasmin is geen hulpverlener in traditionele zin en wil dat ook niet zijn. Ze brengt de vluchtelingen geen voedselpakketten, maar voedsel voor de ziel. “Ik praat met ze, ik dans met ze, raak ze aan en knuffel met ze. Ik ben een deel van hen, zij zijn een deel van mij. Niet langer heb ik behoefte om te redden. Om zichzelf te vinden moet ieder mens zijn unieke pad bewandelen. Mijn zijn is mijn gereedschap en opent innerlijke deuren voorbij pijn en lijden, voorbij angst voor het onbekende.” Volg Yasmin op Facebook. Check haar website. Koop dat boek. Steun haar werk."
Wanneer komt in jou de grote boze wolf naar boven?
"Grrrr… Zodra mensen pretenderen iets te geven terwijl eigenbelang het onderliggende motief is. Soms is het heel doorzichtig. Ik word gebeld door een callcenter-medewerker die mij een fantastische korting ‘mag’ aanbieden. Ahum, hartelijk bedankt voor deze sigaar uit eigen doos. Smoke it! Soms is het heel subtiel. Zo werd ik eens door een vriend uitgenodigd om deel te nemen aan een ‘Mandala van Overvloed’. Het betrof een nieuwe economie op basis van onvoorwaardelijke liefde en rijkdom voor iedereen. Een sprookje? De meest prachtige, zoetgevooisde termen kwamen voorbij: dankbaarheid, positiviteit, onvoorwaardelijk geven en ontvangen, persoonlijke groei, empowerment, delen en verbinden. Er werd slechts een bescheiden inleg gevraagd van 150 euro. Het begin van een ‘eindige’ cirkel waarna elke deelnemer gegarandeerd een paar duizend euro rijker zou uitstappen. Maar ik moest goed begrijpen dat het absoluut niet ging om geld. Welnee, we hielpen elkaar om dromen waar te maken. Meteen gingen alle alarmbellen bij mij af. Seinen op rood. Gillende sirenes. Ik geloofde mijn oren niet. Probeerde een dierbare vriend mij te paaien voor een piramidespel? Verbijstering en boosheid vochten om voorrang. Ik was ziedend! Om een lang verhaal kort te maken: mijn woede bracht me in contact met nogal wat verborgen oordelen en overtuigingen rond geld, schaarste en overvloed. De vriend in kwestie bleek volledig te goeder trouw en bekende een poosje later dat de ‘onvoorwaardelijke liefde’ tussen de deelnemers danig bekoelde, toen duidelijk werd dat ze er geen van allen financieel wijzer van werden, integendeel. De ‘Mandala van Overvloed’ bleek uitsluitend kwistig te zijn geweest met levenslessen."
Wat was in jouw leven een magisch moment?
"Alle keren dat er zich uit onverwachte hoek een oplossing aandiende voor een probleem dat ik dácht te hebben. Hulp die verscheen in de meest uiteenlopende gedaantes. Een persoon die (aan-)belt op het juiste moment. Een afspraak die niet doorgaat. Een onverwacht geldbedrag op mijn rekening. Het o zo wonderlijk en toevallig samenlopen van omstandigheden. Nogmaals – zie ook vraag 4 – er zijn geen problemen!"
Wat is jouw sprookje voor deze wereld? "Op een dag ontwaken alle schone slaapsters en slapers – maar dan ook echt álle 7,8 miljard zielen op deze planeet – uit de droom. Mensen stoten elkaar aan. Iedereen blijkt dezelfde ervaring te delen. “Ik droomde dat ik moest zien te overleven in een wereld van schaarste en strijd. Maar toen ik wakker werd begreep ik dat het één groot toneelspel was. Angst voor tekort – aan geld, materie, liefde, aan wat dan ook – is een zinsbegoocheling, een collectieve illusie. Maar ik zie een nieuwe werkelijkheid overal om mij heen. Knijp me eens in mijn arm. Nu weet ik het zeker. Ik besta en leef in een ‘Mandala van Overvloed’!” Ter leering ende vermaeck hierbij een extraatje: een boeddhistisch verhaal met een glimlach.
De veerman en de monnik Er waren eens twee broers, zonen van een veerman. Als kind al voeren zij met hun vader heen en weer over de rivier, wanneer hij voorbijgangers overzette. De betaling was maar karig: één dubbeltje per persoon. Het werk was eentonig en weinig geestverheffend: dus besloot de oudste om meer diepgang aan zijn leven te gaan geven. Hij verliet het huisje aan de rivier, zijn ouders en broer en het veerbootje en trad in, in een boeddhistisch monnikenklooster. Na vele jaren van meditatie en zoeken naar het hogere en naar de verborgen krachten in de menselijke geest, gebeurde het dat hij op reis moest naar een ander klooster en onderweg het ouderlijk huis passeerde. Hij klopte aan en na veel hartelijke omhelzingen en vreugdetranen vertelde men elkaar hoe ieders leven tot nu toe verlopen was. Na enige tijd nam de monnik weer afscheid en na alle goede wensen over en weer liepen beide broers naar het veerbootje, de een om over te zetten, de ander om overgezet te worden. De broer-veerman vroeg aan de broer-monnik: “Wat heb je nu eigenlijk in de afgelopen zeven jaar in dat klooster geleerd?” “Ik zal het je laten zien,” zei de monnik, en hij daalde af naar de oever van de rivier; over het water liep hij naar de overkant, zwaaide daar nog eenmaal vaarwel en verdween tussen de bomen. “Dan is, wat hij in die zeven jaar in dat klooster geleerd heeft, precies één dubbeltje waard,” zei de veerman en ging weer tevreden aan zijn arbeid." Bronnen: https://www.beleven.org/verhaal/de_veerman_en_de_monnik
Maak kennis met: Yasmine Verschure
Comments