Het Sprookje van Joost

Joost Parren is een van de drie partners bij Step in Control, een bedrijf dat gemeenten helpt om grip te krijgen op het zo effectief mogelijk inrichten van projecten. Dat bespaart hen tijd, geld en energie. Als oud-collega bij het Huis voor de Kunsten Limburg sprak ik hem over zíjn dromen voor deze wereld.

“ Het klinkt misschien raar maar ik zou geen enkel probleem de wereld uit toveren.”

Wat is je favoriete sprookje en waarom? "Mijn favoriete sprookje is met afstand “De nieuwe kleren van de Keizer”. Ik werk al sinds jaar en dag binnen de consultancy wereld. Het is mijn persoonlijke missie om de wereld simpel te houden. Sterker nog, rondom die belofte is ons hele bedrijf gebouwd. Maar ik kan me nog dagelijks verbazen hoe ingewikkeld we het allemaal wel niet maken. Daarbij vergeten naar mijn mening teveel mensen dat de consultancy wereld ook gewoon een industrie is. Dus eens in de zoveel tijd moet die industrie met een nieuwe rage komen, omdat het oude verdienmodel is uitgewerkt. Ik vergelijk dat vaak met de wereld van de diëten. Daar zie je eens in de zoveel tijd ook nieuwe rages. Waarom? Omdat er toch ook weer nieuwe dieetboeken en workshops verkocht moeten worden. Over het algemeen weten mensen, in welke hoek dan ook, al lang wat de oplossing is. Alleen zoekt men vaak naar de bevestiging. En wanneer dat net samenvalt met een nieuwe rage, dan hobbelen we daar allemaal weer achteraan. Mijn favoriete quote komt dan ook van Confucius: “Leven is heel simpel, maar wij staan erop het ingewikkeld te maken”. Daarin schuilt voor mij de kracht van het sprookje “De nieuwe kleren van de Keizer”. Het jongetje dat langs de kant naar de parade staat te kijken (en terwijl alle toeschouwers meegaan in de zogenaamd nieuwe rage en de prachtige nieuwe kleren van de Keizer) roept, “Maar mama, de Keizer is naakt.” De consultancy wereld zou zoveel frisser worden wanneer er meer jongetjes en meisjes zouden roepen, “Maar mama, dit wisten we toch al lang?”. Dromer of realist? "100% dromer, puur omdat ik geloof dat de realiteit uit dromen wordt gemaakt. Alles waar je jouw hart en ziel (en verstand) aan geeft kan simpelweg waarheid worden. We laten ons alleen te vaak van dat pad afbrengen doordat we denken dat iets niet kan of iets niet mogelijk is. Maar wanneer je het kan bedenken, dan kan het vroeg of laat ook gewoon gebeuren. Zo werd de maanlanding bijvoorbeeld pas realiteit, nadat iemand ooit had bedacht dat we het gingen doen. En zo is het volgens mij met alles." Met welk sprookjespersonage zou je graag een boom opzetten en waar zou je het dan over (willen) hebben? "Dit is misschien wel de lastigste vraag van allemaal. Maar uiteindelijk zal dat Kermit (de kikker) zijn. Hij houdt dagelijks niet alleen alle Muppets bij elkaar met al hun wensen, dromen, tegenslagen en rare plannen, maar hij overwint ook elke tegenslag en blijft een rotsvast vertrouwen houden in de Muppets en de Mensheid. Van hem zou ik wel eens willen leren hoe hij dat doet, hoe hij dat grenzeloze vertrouwen dat het allemaal wel goed komt weet vast te houden. Want laten we eerlijk zijn, het leven is een grote Muppet show waarin af en toe dingen gebeuren dat je denkt, “Dit kan niet goed gaan”. Maar op de een of andere manier worden de allergrootste rampen toch afgewend en komt de zon een dag later gewoon weer op. Toch blijven we erin excelleren om sommige Muppets op plaatsen neer te zetten dat je denkt... (Overigens valt Elphaba - de Wicked heks uit het westen - ook in die categorie. Uiteindelijk is ook zij niet de ‘boze heks’. Misschien komt het wel omdat ze beide groen zijn)."

Als je kon toveren, welk probleem zou je direct uit de wereld helpen? "Het klinkt misschien raar, maar ik zou geen enkel probleem de wereld uit toveren. Op de eerste plaats omdat het een onmogelijke keuze is. Honger, Armoede, Kinderarbeid, noem het allemaal maar op… hoe kan je daaruit de een boven de ander verkiezen? Maar op de tweede plaats omdat ik denk dat elk probleem dat we hebben zelf veroorzaakt hebben, en dus ook zelf kunnen oplossen. Het is alleen een kwestie van willen. Wel zou ik graag zien dat we sommige discussies eens wat zuiverder voeren. Een mooi voorbeeld daarvan is de hele klimaatdiscussie. We benaderen dit probleem nog steeds vanuit de gedachte dat het klimaat maakbaar en beheersbaar is en dat als we maar genoeg doen het klimaat niet stuk gaat en alles vrolijk verder kan. Wij zijn echter helemaal niet in staat het klimaat (lees de natuur) stuk te maken. Het enige dat wij doen is dat we onze eigen leefomgeving naar de mallemoer helpen. Op een dusdanige manier dat we als soort niet kunnen voortbestaan. Geloof me, wanneer wij als mens uitsterven zoals de dino’s ooit uitstierven, dan heeft het klimaat echt niet zo lang nodig om zichzelf te herstellen. Het enige verschil is, de dino’s kregen een komeet op hun kop, wij doen het helemaal zonder hulp van buitenaf. De vraag is dus ook niet of het klimaat er over 100 jaar nog is, de vraag is of wij als soort er dan nog zijn. Het klimaat, dat blijft wel. Dus wat meer nederigheid over onze eigen rol en een wat beter besef waar we mee bezig zijn, zou ik wel de “wereld in” willen toveren."

Wanneer komt in jou de grote boze wolf naar boven? "Het is makkelijk om te zeggen bij onrecht of wanneer dieren iets onnodigs aangedaan wordt. Maar het vaakst komt de wolf bij mij nog naar boven wanneer ik zelf dingen niet begrijp. Het kan me enorm frustreren wanneer ik een ander niet kan begrijpen omdat het mij ofwel aan context ontbreekt, of omdat ik dingen gewoonweg niet snap. Soms lijkt het dan of ik boos wordt of ben, maar het is dan niets meer dan een gefrustreerdheid met mezelf, juist omdat ik het wil begrijpen maar tegen mijn eigen muren aanloop. Dan is het een kwestie van loslaten en er een tijd op broeden, me verdiepen, of wat dan ook. En soms berusten in het feit dat ik het niet snap omdat het mijn pet of belevingswereld te boven gaat. Maar dat loslaten is dan wel een uitdaging. Al kan ik overigens wel oprecht boos worden wanneer er “zomaar” iets geroepen wordt over het een of ander en er met meningen wordt gestrooid zonder dat men echt geïnformeerd is. Ik heb respect voor ieders mening en ik hoef het echt niet met iedereen eens te zijn daarvoor. Maar als je een mening hebt en ventileert, zorg dan wel dat dit vanuit een geïnformeerd standpunt komt. Anders is het alleen maar “iets” roepen en dat blijf ik frustrerend vinden, voor mij is het dan ook ongrijpbaar."

“ Ik kan me nog dagelijks verbazen over hoe ingewikkeld we het allemaal wel niet maken.”

Wat was in jouw leven een magisch moment? "Een van de magische momenten was toch wel het starten van mijn bedrijf Step in Control, samen met Bob van Leeuwen en Martin van der Meer. Na een lange aanloop van het op allerlei manieren proberen kwamen we op het punt van, “Tja wanneer het ons niet lukt om onze ideeën vanuit onze huidige werkgevers op te zetten, dan moeten we het maar zelf gaan doen”. Dat betekende ontslag nemen uit een goede baan, ineens geen enkele zekerheid meer hebben, ook voor je privéleven niet. Dat was toch wel eng. Letterlijk van het ene op het andere moment de overstap maken van een zeker bestaan naar een idee en een concept dat van de grond af aan opgebouwd moet worden. Dat waren super spannende, mooie, leerzame, leuke, eenzame en moeilijke momenten. Al heb ik er geen seconde spijt van gehad. Het bouwen aan die droom en die missie lukt tot op de dag van vandaag behoorlijk goed. Al blijft ondernemen elke dag opnieuw een uitdaging, ik zou het voor geen goud meer willen of kunnen missen."

Wat is jouw sprookje voor deze wereld? "Mijn sprookje voor deze wereld? Dat is toch dat we op een dag concluderen dat we nu een “systeem” aan het oververhitten zijn en dat dit niet goed kan blijven gaan. Een bepaald deel van de wereld heeft al zoveel, we hebben echt niet meer nodig. Op macro-economisch niveau hebben we gewoon alles. Mijn hoop is dat er ooit een moment komt dat we zeggen, “Ok, het is genoeg, we hebben alles, we kunnen nagenoeg alles, de ratrace is voorbij”. We gaan de welvaart die we als soort hebben beter verdelen en we zorgen dat iedereen op een gelijkwaardige manier leeft. Op dit moment zijn wijzelf onze grootste vijand. Zo groot dat we steeds verder opschuiven naar echt destructief bezig zijn met ons leefgebied. Het zou mooi zijn wanneer er een moment komt dat we dat achter ons kunnen laten. Uiteindelijk zijn ook wij maar gewoon dieren en het zou mooi zijn als we ooit weer één groot roedel vormen die voor elkaar zorgt en naar elkaar omkijkt." www.stepincontrol.nl